Ik heb lang nagedacht over mijn bedrijfsnaam. Wat een zoektocht was dat. Tot ik er achter kwam dat het hielp om het geforceerd zoeken los te laten. Wat ik natuurlijk allang wist gebeurde ook: toen ik er niet meer aan dacht, vond de naam mij vanzelf.

Maar voordat Buiten je lijntjes zich aandiende, vond er eerst een verschuiving in mij plaats. Een ontwikkeling waar ik me in eerste instantie helemaal niet bewust van was.

Ik stond al jaren voor de klas als docent beeldende vorming. Geen dag was hetzelfde, ik kreeg energie van het lesgeven en de snelheid waarmee de uren voorbij leken te vliegen. Ik genoot van de band die ik met leerlingen opbouwde, en de meeste leerlingen vonden het ook fijn om in mijn lessen te mogen zijn. De schooljaren gingen haast ongemerkt voorbij. En doordat ik maar doordenderde verloor ik langzaam mijn kritische blik. Ik kreeg snel achter elkaar twee kinderen, en dacht meer na over het moederschap dan over hoe ik mijn docentschap wilde inrichten.

En zo verloor ik langzaam mijn plezier in het lesgeven. En tegelijkertijd groeide ook het gevoel dat er meer in moest zitten. Meer in mij, maar vooral ook meer in mijn leerlingen. Er bekroop me een onbestemd gevoel, waar ik niet zomaar woorden aan kon geven.

Maar gelukkig vond ik het wel waard om te gaan onderzoeken waar dat gevoel vandaan kwam. En al snel wist ik dat ik alleen de antwoorden zou kunnen vinden als ik even het onderwijs uit zou stappen. Met de nadruk op even, want dat ik terug zou komen was het enige dat ik wel zeker wist. Ik zegde mijn baan op, zonder idee hoe nu verder.

Ik begon als een razende student alle boeken die ik maar kon vinden te lezen over beeldonderwijs en creativiteitsontwikkeling. Ik schaafde langzaam mijn vastgeroeste kaders weg en kwam steeds dichter bij de woorden die ik zocht. Ik begon me te beseffen dat ik te ver verwijderd was geraakt van de reden waarom ik het onderwijs in was gestapt, namelijk zoveel mogelijk jongeren flow laten ervaren. Het uit je hoofd zijn en in je handen, en alles om je heen, al is het maar voor even, volledig vergeten.

Daarentegen gaf ik opdrachten waarvan de uitkomsten te veel op elkaar leken. Ik ging te weinig uit van mijn eigen creativiteit, en die van de leerling. Ik maakte niet genoeg ruimte voor het eigen proces en had te veel aandacht voor het eindresultaat, te weinig voor eigen initiatief en experiment. Het werd me helder welke kant ik op wilde gaan, en hoe helderder mijn visie, hoe meer de zin om weer als docent aan de slag te gaan terug kwam.

Inmiddels sta ik weer voor de klas met een nieuwe lading inzicht en dichter bij mijn oorspronkelijke drijfveer dan ooit tevoren. En die opgepoetste drijfveer wil meer! Want binnen mijn lijntjes had ik het nu wel aardig op orde, maar waarom zou ik er dan niet ook buiten die lijntjes mee gaan? Ik begon voorzichtig aan de ontwikkeling van trainingen creativiteitsontwikkeling voor docenten, pedagogisch medewerkers en coaches. En hoewel ik het heel spannend vond, gaf ik eind vorig jaar mijn eerste workshops. Buiten je lijntjes was een feit.

Nu zet ik mij in om ook jou weer bewust te maken van je rol, zodat ook jouw creativiteit en die van jouw doelgroep zich ten volle kan ontwikkelen. Want of zij nou graag binnen of buiten hun lijntjes kleuren, het gaat er om dat ze leren om hun eigen tekening te maken.